فردوسي؛ سراينده‌ي نامه شهرياران
بدون شك بخش بزرگي از فرهنگ و ادبيات غني ايران زمين، اعتبار خود را مديون شاعري است كه او را حكيم سخن و بزرگ‌ترين شاعر پارسي‌گوي مي‌ناميم و شكوه ادبيات حماسي ايران را با نام و اعتبار او گره مي‌زنيم.
حكيم ابولقاسم فردوسي، برگ زريني براي عظمت و تاريخ سرزميني است كه نفس‌هاي بي‌جان هنر و ادبش را به قله‌هاي افتخار رساند و ميراث خود را براي جهانيان به يادگار گذاشت.
حكيم ابولقاسم فردوسي طوسي (زاده 329 هـ.ق – درگذشته 418 هـ.ق) دهقان‌زاده‌اي بود كه در روزگار سامانيان در طوس چشم به جهان گشود. او را بدون شك مي‌توان بزرگ‌ترين حماسه‌سراي جهان ناميد.
شاهنامه فردوسي تجلي از فرهنگ و خرد يك ملت است، ملتي كه در خط به خط اين اشعار جاودانه شده‌اند. فردوسي در سال 370 هـ.ق به نظم درآوردن شاهنامه را آغاز كرد و بزرگ ترين و پرمايه‌ترين مجموعه شعري به جا مانده از عهد ساماني و غزنوي را از خود برجاي گذاشت.
ما در سفر به دل شاهنامه با سه بخش از روايت ان روبه‌رو مي‌شويم؛ قسمت اساطيري كه با دوران اولين پادشاهان آغاز و با تكامل ايرانيان به پايان مي‌رسد، بخش دوم روايت پهلواني و حماسي است كه با ظهور دلاوراني همچون رستم و نبردهاي ايران و توران به پيش مي‌رودو بخش انتهايي آن، بخش تاريخي شاهنامه و فروپاشي سلسله‌هاي باستاني ايران و در نهايت حمله اعراب به سرزمين ايران است.
معرفي پادكست:
معرفي كتاب:
