ناداستان؛
روایت هایی که لزوما داستان نیستند!
ادبیات غیرداستانی (Nonfiction)؛ گونه ای از نثر است که در ایران آن را با واژه ناداستان میشناسیم. ناداستان زبان واقعیت و تلاش برای نوشتن در مورد جهانی است که هر روز آن را زندگی میکنیم.
ناداستانها روایتهایی هستند که لزوما داستان نیستند و نویسنده با حذف عنصر خیال و در کنار آن شناخت کافی از نحوه صحیح داستانگویی و خلاقیتهای آن، بر مبنای واقعیتهای زندگی و تجربه زیسته خود شروع به نوشتن متنی جذاب، پیچیده و همراه با جزییات میکند.
ما در ناداستان با عبور از فردیت و من، به سمت جمع یا ما حرکت میکنیم و در دل واقعیت زندگی خود، پیام یا مضمونی را به عنوان هدف اصلی نوشته و به مخاطب عام انتقال میدهیم؛ نکتهای که اهمیت انتخاب موضوع نوشته ما را مشخص میکند.
ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمونهای بیشماری میپردازد و فرمهای متنوعی از جمله کتابهای تاریخی، سفرنامه، زندگینامه، دانشنامه و انواع دیگر را در دل خود جای میدهد.
کتاب «کور سرخی»
کورسرخی که “روایتهایی از جان و جنگ” را در دل خود دارد، اثری به قلم “عالیه عطایی”، نویسنده افغان است که شامل نه خط داستانی مجزا و به نوعی به زندگی خود نویسنده مربوط است و توسط نشر چشمه به چاپ رسیده است.
کتاب «اگر حافظه یاری کند»
کتاب اگر حافظه یاری کند نوشته جوزف برودسکی و ترجمه طهورا آیتی، چهار جستار از زبان و خاطره در سالهای تبعید میباشد که در نشر اطراف به انتشار رسیده است.
کتاب «نقشه هایی برای گم شدن»
جستارهایی به قلم ربکا سولنیت که با ترجمه نیما م. اشرفی توسط نشر اطراف منتشر شده است. این کتاب با دستمایه قرار دادن موضوعات مختلف، به موضوع گم شدن و گم کردن پرداخته است؛ تا شاید بتوان نگاهی نو به جهان پیرامون به دست آورد.
کتاب «زیر سقف دنیا»
کتابی به نویسندگی محمد طلوعی که داستان تجربههای زندگی او در ده شهر مختلف و جستارهایی درباره شهرها و آدمها است که توسط نشر چشمه به چاپ رسیده است.